Beste mensen,

Het vertrek nadert en we denken dat we er nu wel klaar voor zijn, alhoewel? Een aantal problemen zijn opgelost en nieuwe problemen hebben zich geopenbaard. Jan Franssen, een collega van mij sedert 1980 gaat ons brengen naar Maastricht airport. De problemen met Garmin zijn niet opgelost echter weet ik inmiddels wel hoe ik het kan oplossen. Ik moet ver terug in de besturing software om dit op te lossen maar het kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Bellen en mailen met Garmin geeft natuurlijk niet het gewenste resultaat. Waarschijnlijk moet ik mijn mail maar eens ondertekenen met DUMOULIN. Kijken of gradiënt dan weer zichtbaar wordt.Uiteraard heb ik na dat de fiets een beurt had gehad mijn achtertandwiel aan gort getrapt. Laat Rohloff nu net van de oude methodiek zijn afgestapt om het wisselen van tandwielen tot iets simpels gemaakt te hebben. Zelfs iemand met twee linker handen ( ik dus) moet nu een tandwiel kunnen vervangen. Hoe dan ook, uiteindelijk moesten de fietsen retour naar de fietschirurg om een en ander in goede banen te leiden. Er moest nl een adapter gemonteerd worden, de kettinglijn moest met 0.25 mm veranderen en dat gaat mijn pet en mijn gereedschap natuurlijk weer ver te boven. Echter voor Harrie Maes is dit geen probleem, niet voor niets noemen ze deze man in Brunssum en omstreken de fietschirurg. Hij repareert werkelijk alles op twee wielen. Ook met trainen gaat het voorspoedig. De temperaturen zijn bijna gelijkwaardig aan de omstandigheden die ons straks te wachten staan. Hier 30 graden in Gerona 34 graden. Dat mag de pret dus niet drukken Laten we hopen op een strakke wind in de rug. Gisteren hebben we voor het eerst een trainingsritje van 100 km gemaakt. Uiteraard met twee vingers in de neus. Dat is niet zo lang want straks zullen er een aantal dagen zijn dat we verder moeten. Maar ja met onze ervaring komt het wel goed. Hoe dan ook, wij en onze fietsen zijn er klaar voor.